Home

Deo. O. M. Clementer (Q118): Unterschied zwischen den Versionen

/ By Multiple authors

Version vom 27. September 2022, 14:59 Uhr

Keine Beschreibung vorhanden

Sprache	Bezeichnung	Beschreibung	Auch bekannt als
Deutsch	Deo. O. M. Clementer	Keine Beschreibung vorhanden

Aussagen

0 Fundstellen

Publikationsjahr

1689

0 Fundstellen

Publikationsort

Altdorfi

0 Fundstellen

Händel, Christoph Christian

0 Fundstellen

https://kxp.k10plus.de/DB=1.28/SET=21/TTL=1/SHW?FRST=2

0 Fundstellen

http://mdz-nbn-resolving.de/urn:nbn:de:bvb:12-bsb10949636-4

0 Fundstellen

Bibliographische Angaben

0 Fundstellen

Sekundärliteratur

0 Fundstellen

Kapitelüberschriften

[aq]I. N. D. N. J. C[/aq].

Eine Fundstelle

(unpag.-36) [3-36]

[aq]Commodè adhuc hìc quaeritur: Utrum ad Decus Poëmatis pertineat, immiscere ei Nomina Deorum Gentilium, eorumque Fabulas? Nos respondemus, quòd non! Quam vis enim sint, qui putent, omnem Ornatum Carminis, omnemque Dictionem Poëticam in eo ipso consistere, ut mendacia afferantur Ethnicorum, suisque rebus applicentur, nos tamen dissentimus toti, seriò & citra jocum afferentes, illud Christianum Poëtam minimè decere, utpotè qui Sacras habet Literas, è quibus, tanquam è profundissimo thesauro, omnis generis inventiones depromi possunt, ut ita Idolorum nomina, citra ullum Carminis detrimentum, oprimô exulent jure. Quodsi tamen quis superstitione perversâ captus sit, ac si omne Decus Carmen amitteret, si excludantur Gentilium Fabulae & Iodolorum Nomina, ille remotivè, aut cum additamento quodam, ex quo, quid de istis sentiamus, cognosci possit, mentionem eorum faciat[/aq]

Eine Fundstelle

(35) [35]

Sprachgenealogien

[aq]Quid enim? annon ignarus sermonis nostri, summae nos verborum inopiae, ubi tot tantaque ac tàm varia sarcimenta animadvertit, accusabit? annon pauperrimam credet Linguam nostram? quae tamen plures quàm Hebreae radices, majorem, vel certè non minorem verborum copiam, quàm Graeca, & plus suavitatis habet, quàm Latina, omnesque quae inde originem ducunt: ceu sub initium Disputationis jam diximus. Atenim verò quemadmodum nulla regula sine exceptione est, ita & haec suis circumscribitur terminis, easque peregrinarum Linguarum Voces, quae dudum vel in Ecclesia, vel communi Vita, & Re inprimis Militari recepta, & unicuique nota satis sunt superque, neque absque scandalo & grandi difficultate abrogari possunt, non excludit: nam in tali casu Consuetudo pro Lege valet. Sunt autem ejusmodi Voces[/aq], Testament/ Sacrament/ [...] absolviren/ Apostel/ Epistel/ Evangelium/ Katechismus/ Sanct/ [...] Engel

Eine Fundstelle

(24) [24]

Themen, Gattungen

[aq]Vocabulum[/aq] Teutsch [aq]quod attinet, originem illud suam debet antiquissimo Nomini Teut: quô ipsô Majores nostri DEUM designare consueverunt. Dignum verò non ultimâ laude hoc eorum existit facinus; quod nimirum à[/aq] Summo [aq]rerum omnium[/aq] Arbitro, [aq]à quo & vitam & quae ei annexa sunt bona, habent possidentque omnia, appellationem etiam habere suam voluerint: prorsus ut nos à Servatore nostro CHRISTO Christianorum nobis imposuimus Nomen[/aq].

Eine Fundstelle

(unpag.) [3]

[aq]Quod fieret, si, contra naturam alicujus rei, Emblema aliquod excogitaremus; item ubi grandibus applicaremus vilia, & vice versâ. Lemma sive Inscriptio maximè à Brevitate commendatur, & mutuatur optimè à Sacris Literis, ab Excellentissimis Poëtis, Oratoribusque[/aq]. [...] [aq]Caeterùm tamen usitatum admodùm est, ipsa Emblemata, cujuscunque ea Inventionis fuerint, teneri à pusillis sive Infantibus quibusdam denudatis: quae, si Emblemata sacras res tractant, Angelorum; si morale quid continent, muscarum alas gerunt; si verò mali quid denotant, verspertilionum remigiis deformantur[/aq].

Eine Fundstelle

(20) [20]

[aq]Inventio eorum[/aq] [der 'Anagramme', J. T.] [aq]longè est vetustissima, antiquissimisque Judaeis cognita & usurpata[/aq].

Eine Fundstelle

(22) [22]

Abgerufen von „http://barockpoetik.de/w/index.php?title=Item:Q118&oldid=11118“