sondern es ist nur eine [aq]Synopsis Capitum[/aq] des gantzen Werkes [von Georg Stiernhielm, J. T.] dessen [aq]Titul: RUNA SUETICA[/aq] sein sollen/ zu meinen Händen gekommen. Worinnen er die Hebraeische [S] und fast alle andere Sprachen zu [aq]dialectos[/aq] der Scythischen gemacht/ und endlich ein [aq]Systema[/aq] verheisset/ von einer gewisser Anzahl [aq]Radicum Universalium[/aq], darauß so viel andere Wörter in allen Sprachen folgen. Ich will/ diesen [aq]Synopsin[/aq]; weilen er sonsten nicht leicht zu finden/ allhie gantz hersetzen; die [aq]Capita[/aq] des ersten [aq]Systematis[/aq] sein diese. ¶ [aq]1. VIderi omnes Linguas, que in Orbe cognito extiterunt, & hodiè extant, ortas ex una, & ad unam posse reduci[/aq]. ¶ [aq]2. Naturae conveniens, imò omninò necessarium fuisse, ex una Lingua multas oriri[/aq]. ¶ [aq]3. Ex confusione Babylonica nullam novam Linguam exortam: & si qua exorta est, momentaneam, & ad breve tempus extitisse[/aq]. ¶ [aq]4. Hebraeam, Phoeniciam, Chaldaeam, Syram, Arabicam, AEgyptiam, AEthiopicam, Phrygiam, Persicam, Dialectorum, non linguarum esse vocamina[/aq]. ¶ [aq]5. Temporum & Locorum intervallis, Dia-[/aq][S][aq]lectos abire in Linguas[/aq]. ¶ [aq]6. Ex Scythica ortas Linguas Primas, non minùs Orientales, quàm Septentrionales, & Occidentales[/aq]. ¶ [aq]7. Thraces & Getas, fuisse Scythas[/aq]. ¶ [aq]8. Ex his profectos primos Populos, Primamque Linguam Graeciae, quam aliàs dictam Barbaram cultu novo politam, minimè vero extirpatam, posterioribus temporibus demùm Hellenicam, & Graecam nuncupaverunt[/aq]. ¶ [aq]9. Graecos cultum, elegantias, poësin, Musas, sacra, Deosque ex Thracia habuisse[/aq]. ¶ [aq]10. Scytharum propaginem praetereà esse Europaeos, Germanos, Gallos, Iberos, Britannos, Aborigines, sive Umbros, primos Italiae Incolas. Hisce omnibus unam Linguam fuisse Scythicam, in varias Dialectos postmodum scissam[/aq]. ¶ [aq]11. Germaniae Caput & Principium, olim fuisse Scythiam Europaeam Minorem, Peninsulam nimirùm Scandiam; quam & Scanziam & Scandinaviam, antiquissimi verò Scriptores Balthiam, Basiliam, Aba-[/aq][S][aq]lum, Bannomannam, &c. Hyperboreorum Insulam indigitarunt[/aq]. ¶ [aq]12. Ex hac Insula (reverà Peninsula) derivatos in Germaniam, & diversas Orbis Terrarum Regiones, non solum multos Populos; sed etiam Sacra, Ritus, & Deos[/aq]. ¶ [aq]13. Peninsulae ejusdem, & Hyperboreorum Gentem Principem fuisse Sueonas, sive Suezios, quos hodie Suethos, Suecos, & Suedos vocitant[/aq]. ¶ [aq]14. Graecis cum Hyperboreis ab antiquissimis usque temporibus communionem fuisse Sacrorum, Amicitiae, & mutuae Necessitudinis; & quod magis est, Graecos Deos, coluisse inter Maximos, apud Hyperboreos natos[/aq]. ¶ [aq]15. Suethis cum Thracibus & Byzantinis communes fuisse Deos; adeoque ipsos Deos Phrygios ad Hyperboreos migrasse[/aq]. ¶ [aq]16. Linguam Latinam ex tribus ortam potissimùm; Aboriginum, sive Thusca, Graeca, & Phrygia[/aq]. ¶ [aq]17. Ciceronem & Varronem, qui propter peculiarem linguae Latinae peritiam, ha-[/aq][S][aq]bitus fuit Romanorum omnium sapientissimus; linguam Latinam non intellexisse; nec Demosthenem, ipsumque Platonem linguae Graecae fundamentalem scientiam habuisset[/aq]. ¶ [aq]18. Linguam Hebraeam, non minùs quàm Chaldaeam, Chananaeam, & Arabicam, Dialectum esse linguae Primae; minimè verò ipsam linguam Primam[/aq]. ¶ [aq]19. Indolem, & Proprietates vocum linguae Hebraeae veras impossibile esse, dari posse, nisi ex radicibus linguae Scythicae[/aq]. ¶ [aq]20. Voces Adamaeas, cujus generis sunt Adam, Eva, Cain, Seth, Noah, &c. quas pro antiquitate linguae Hebraeae, vulgò, ejus Assertores adducunt; non minùs Scythicas, imò Suethicas esse magis, quàm Hebraeas[/aq]. ¶ [aq]21. Ex vocabulis priscae linguae, Gallicae, & Ibericae, reliquiis; eas probari Scythicas fuisse[/aq]. ¶ [aq]22. Antiquas voces Thuscas, quae supersunt ex linguâ Aboriginum Scythicas esse[/aq]. ¶ [aq]23. Linguam Cambricam, que vetus est Cim-[/aq][S][aq]brica, Dialectum esse liguae Scythicae[/aq]. ¶ [aq]24. Voces quae supersunt linguae veteris Phrygiae, Scythicas esse[/aq]. ¶ [aq]25. Linguam Persicam hodiernam, ut & Armenam, maximam partem constare ex lingua Scythica[/aq]. ¶ [aq]26. Deorum Nomina, pleraque omnium Gentium, origine esse Scythica, & in illis Sanctum DEI Nomen Tetragammaton [hebr.] Origine esse Scythicum; nec ullum hactenus Hebraeum aut Cabalistam, veras nominis istius proprietates, multo minus mysteria aperire potuisse. Quae Deo dante, reddet author[/aq]. ¶ [aq]27. Ultimo, Sermonem, Primo homini concreatum, aut cum ipsa Ratione, cujus character est, & index in sensum incurrens, infusum[/aq]. (Q3450)