Etliche gelehrte Leute haben beobachtet/ daß die Ebræer mit den Deutschen [G: lib. 5. Op. p. 1024.] im Verse-machen ziemlich übereinkommen/ zu welchem Ende Clajus geschrieben: Germani ut Hebraei carmina scribunt, observantes in fine Rythmum, id est, [griech.], ut: [G: Grammat. German. de ratio. Carm. German.] HERR JESU Christ/ [...] [S] Versus non quantitate (ut apud Latinos & Graecos diphthongo, vocali ante vocalem & positione) sed numero syllabarum mensurantur, sic tamen, ut [griech.] & [griech.], i. e. acutus & gravis accentus observetur. Juxta quam pedes censentur aut Jambi, aut Trochaei, & carmen fit vel Jambicum, vel Trochaicum. Syllabae enim, quae communi pronunciatione non elevantur, sed raptim, tanquam scheva apud Ebraeos, (ut geliebt/ bekannt) pronuntiantur, in compositione versûs nequaquam elevandae sunt, sed deprimendae: & contra, syllabae longae, & accentum sustinentes, nequaquam deprimendae, sed elevandae sunt, ut: Im Gesetze steht geschrieben/ [...] Trochaici sunt. Nam si Jambici essent, syllabae deprimendae elevarentur, & elevandae deprimerentur. Binis enim syllabis fit dimensio, quarum prior deprimitur, altera elevatur, in carmine Jambico; in Trochaico verò prior elevatur, posterior deprimitur. §. III. Hiebey fället auch vor zu erinnern/ daß viel Lateinische Getichte/ aber Geistliche/ nicht nach ihrer rechten quantität; sondern nach dem accent gesetzet seyn. Diese Abmessung nennet Beda lib. de metris Rythmum[?], und schreibt davon also: Videtur Rythmus metris esse consimilis verborum modulata compositio, non metricâ compositione, sed numero syllabarum, ad judicium aurium examinata; ut sunt carmina vulgarium Poëtarum Et quod Rhythmus per se sine metro esse potest; metrum verò sine rhythmo esse non potest. Quod liquidius ita definitur Metrum est ratio cum modulatione: Rhythmus est modulatio sine ratione. Plerunque tamen, casu quodam, invenies etiam rationem in Rhythmo, non artificii moderatione servatam; sed sono & ipsa modulatione ducente: quem vulgares Poetae necesse est faciant rusticè, docti faciant doctè. Quomodo ad instar Jambici metri pulcerrimè factus est hymnus ille praeclarus: [S] * [* fortè O Rex, vel Rex aevierne.] Rex aeterne Domine, [...] Et alii Ambrosiani non pauci. Iem ad formam metri Trochaici, canunt hymnum de die Judicii per Alphabetum: Apparebit repentina dies magna DOMINI, (Q2782)